"
iv pisze:Byłam. Przy Nowickim żałowałam, że nie wybrałam konkurencyjnej propozycji spędzenia tego wieczoru, ale potem było już tylko lepiej.
Sienkiewicz śpiewał fajnie, poza tym większość z nas jest jak inż. Mamoń i lubimy to, co znamy. Tu większość kawałków było znane, w zasadzie był to mini koncert Elektrycznych Gitar.
Daukszewicz opowiadał te swoje meneliki w sposób sympatyczny i zabawny, takie lekkie żarty, fajne tam i wtedy, powtórzone tracą na śmieszności. Było sympatycznie i nawet nie zauważyłam, kiedy ze śmiechu dosłownie się popłakałam. Czyli występ był antykobiecy, bo jak wiadomo łza jest bezpośrednim zagrożeniem tuszu do rzęs (dla tych, co byli - popłakałam się w momencie, kiedy usłyszałam receptę ojca na namalowanie słońca za pomocą kredki czarnej, białej i brązowej).
Naprawdę Daukszewicz jest po 70-tce? Niewiarygodne.
Fajnie piszesz:-) i przyjemnie się to czyta, bo tętni w tym życie;-) Ciekawe, jak opowiadasz bajki?
To fajnie, że się udało to przedstawienie. Przyznam, że jak wiele innych osób, miałem wątpliwości i dlatego nie poszedłem. Teraz wiem, że to moja podwójna strata;-("
:-);-)"