Takiego materiału zdecydowanie brakowało. Lata 50-80 XX wieku to kawał historii, chyba najbardziej zmieniający wizerunek naszego miasta, a jednocześnie dość zaniedbany jeśli chodzi o źródła historyczne. Dzięki projektowi Aleksandra Dyla ze wsparciem organizacyjnym Esteki i Equeli oraz sponsorów, ta luka została pięknie uzupełniona.
Pamiętam ze szkolnych podręczników, że z czasu po II WŚ albo nie było wiele materiału, albo nie zdążało się go przerobić. A poza tym przecież to jeszcze wszyscy sami pamiętają, zatem nie jest to jeszcze „prawdziwa historia”, jakby dystansu brakowało, kiedy dostępne są wszystkie źródła i relacje.
Tymczasem okazuje się, że realizacja Siarkobiografii rozpoczęta 4 lata temu, to był naprawdę ostatni (dosłownie, bo kilkoro z rozmówców niestety już nie żyje) moment, żeby świadków tarnobrzeskich zmian na spokojnie wysłuchać. Ale Siarkobiografia to nie tylko rozmowy, a temat to nie tylko siarka. To okazja, żeby zobaczyć nieznane zdjęcia i materiały filmowe (chociażby plażning nad Wisłą z lat 60-tych) i posłuchać nieznane nagrania (zespół Antykwa). To również opowieść o charakterystycznych ludziach, miejscach i aktywnościach, znanych mojemu pokoleniu tylko z relacji starszego pokolenia (chociaż do Kantora po chleb jeszcze chodziłem), które tworzyły koloryt Tarnobrzega w czasie gwałtownego rozwoju.
Więcej informacji na stronie projektu:
http://siarkobiografia.pl/
Podsumowując – premiera zaliczona, a we wrześniu oficjalne prezentacje, które mogę wszystkim, a szczególnie osobom zainteresowanym klimatem i historią dawnego Tarnobrzega serdecznie polecić. Jest nadzieja na drugą część. Na pewno jest potrzeba odkrywania i popularyzacji naszej niedawnej historii, obecnie niestety jako wspomnień o minionej wielkości, przemyśle i rozwoju. I już się zastanawiam, kto i kiedy nakręci materiał o latach 1980-2000, bo tego też nam już brakuje. Chociaż wciąż można myśleć, że to jeszcze nie jest prawdziwa historia, bo przecież wszyscy pamiętają.
